Гарадзенскія вуліцы жывуць сваім жыццём

Фестываль вулічнага мастацтва “Таямніцы гарадзенскіх вуліц” прайшоў у Гародні. У галоўным парку горада пад адкрытым небам сабраліся музыкі, танцоры, фаершчыкі, акторы ды іншыя аматары мастацтваў. Прыпыняліся “паглядзець, што за дзіва” і многія мінакі. Гэта ўжо другі фестываль вулічных мастацтваў у Гародні, арганізаваны тэатрам агню “Ergo bibamus”.

Не часта ў парку Жылібера можна пабачыць штосьці акрамя высупленняў моладзі з пазнакай БРСМ. Аднак, увечары 20 красавіка тут адбывалася нешта незвычайнае. [Зразумела, што арганізатарам фэсту дапамагаў аддзел па справах моладзі Гарадзенскага аблвыканкама, але зялён-чырвоных сцяжкоў ды школьнікаў у гальштуках не было.] Пачалі фестываль фехтавальшчыкі з “Maskarada Matador”: зацікаўленныя дзядзькамі з мячамі, гледачы адразу мусілі саскочыць з лаўкаў ды падбегчы пад стужку. За стужку пускалі толькі фатографаў, якія таксама адразу занялі месца насупраць сцэны. Праз сваю нерухомасць многія з іх нагадвалі грыбы.
Пасля фехтавальшчыкаў выступалі музыкі гарадзенскага гурта Unbelievable. Спявалі пераважна па-беларуску, гэта быў іх першы выступ. Трэці нумар – вулічныя танцы ад гарадзенскай студыі “Adept”. Чацвёртымі былі мімы з “Амальгамы”. Некалькі “хвілінаў славы” для выступоўцаў – і яны ўжо сыходзяць са сцэны, не паспяваючы надакучыць. На іх месца прыходзяць іншыя: музыкі, акторы. А тым часам вакол сцэны збіраецца натоўп зацікаўленых гледачоў. І так увесь вечар. Выступаюць як гарадзенцы, так і госці з Гомеля, Менска, Баранавіч, Салігорска. Напрыканцы фестывалю, калі пачынае троху цямнець, з’яўляюцца фаершчыкі. Тады ўжо да сцэны дакладна не падступіцца: кола ахоўнікаў ды гледачоў сціскаецца. Вогненныя віры ўздымаюцца ў неба. Гучыць музыка.
Пра “Таямніцы гарадзенскіх вуліц” мы размаўлялі з Настассяй Роўбай, арганізатаркай фестывалю:
Растлумач, калі ласка, у чым асноўная мэта фэсту?
Асноўная ідэя фэсту – сабраць у адным месцы мноства творчых калектываў. Даць магчымасць шматлікім маладым гуртам, калектывам паказаць сябе, так бы мовіць “зрабіць першыя крокі на сцэну”. Гэта магчымасць абмяняцца досведам і прыцягнуць да сваёй творчасці новых людзей, паказаць, чым сёння займаецца моладзь.
Чым фэст адрозніваецца ад іншых гарадзенскіх мерапрыемстваў культурніцкага характару?
Адрозненне гэтага фэсту ад іншых гарадскіх мерапрыемстваў у тым, што тут бяруць удзел малавядомыя калектывы. Таксама на фестывалі былі прадстаўлены розныя кірункі сучаснага моладзевага мастацтва.
У чым плюсы ды мінусы супрацоўніцтва з гарадскімі ўладамі?
Плюсы ў тым, што ў нашага фэсту была выдатная апаратура, нам была прадстаўлена пляцоўка ў гарадскім парку. Былі вырашыны ўсе пытанні з іншымі інстанцыямі. Наконт мінусаў скажам так: вылучаных грошай хапіла толькі на апаратуру, у астатнім “Ergo Bibamus” спраўляўся саматугам.
Якія-небудзь вясёлыя недарэчнасці былі? Заўсёды ж ёсць гісторыя кшталту “ўсё пайшло не так, але мы выкруціліся, і ніхто нічога не заўважыў”…
У гэты раз абыйшлося без прыгод. Толькі што мы часам гублялі прыезджых артыстаў і даводзілася іх вызвоньваць і шукаць, каб яны не спазніліся да свайго выступу… надта ім Гародня спадабалася.
“Ergo Bibamus” зладзілі ўжо два фестывалі. Ці будзе трэці?
Мы гатовыя працягнуць у будучыні фэст. Гатовыя развіваць яго, зрабіць больш маштабным. Планы ёсць, але яны застануцца пры нас.